მაღვიძარა რეკავს, ვდგები და სააბაზანოში გავრბივარ, თავს ვიწესრიგებ, შემდეგ აუჩქარებლად ვარჩევ რა ჩავიცვა, ვიცმევ და სარკესთან ვიპრანჭები, თმას ვისწორებ… თურმე ეს ყველაფერი მესიზმრება. როდის დარეკა მაღვიძარამ და როგორ გამოვრთე საერთოდ არ მახსოვს. გულგახეთქილი წამოვვარდები საწოლიდან, რადგან სულ რამდენიმე წუთიც და დაგვიანება გარდაუვალია. გიჟივით შევრბივარ სააბაზანოში. შემდეგ ვიცვამ იმას, რაც პირველი ხელში მომხვდება, სულაც არ დავაძებ ერთმანეთს ეხამება ან მიხდება თუ არა.რაც მთავარია, სხეულს მიფარავს (მადლობა დედაჩემს იმისათვის, რომ ჩემი ტანსაცმელი მუდამ გაუთოვებული და ჩაცმისათვის მზადყოფნაშია). თმას ნაჩქარევად ვივარცხნი. სამკაულებზე და მაკიაჟზე საუბარიც ზედმეტია და ასე ფართხაფურთხით გამოვრბივარ გარეთ. ხოდა, იბადება კითხვა, მაშ მე ქალი ვარ?!
Moi, Je m'appel Marie 